به نام خدا - سلام .

اولین قسمت زمین های کشاورزی مراتع تحت نظر می باشد . 
ساکنین پیلابور مراتعی را که از دولت سند دارند از 13 فروردین تا 20 خرداد می بندند تا حیوانی برای چراه وارد آن نشود و در خرداد تا اواسط تیر علف های بلند شده را می برند و با تکنینک های مخصوص به اصطلاح محلی ریسه می کنند و برای زمستان ذخیره می کنند .
در زبان محلی به این مراتع حصار شده و سند دار چاک (Chak) می گویند .

زمین ها مرتع گونه ی خود را از 13 فرودین تا آخر تیر به اصطلاح محلی غورق ( به معنی منع کردن ورود حیونات جهت چراه) می کنند و از 15 تیر شروع بعد بریدن و دسته بندی علف ها ی این زمین ها  می کنند . جدیدا با ورود ماشین های کشاورزی بیشتر کشاورزی را با ماشین های کشاورزی انجام می دهند .البته کمبود این ماشین ها مشکل سازم هست .  

به جز اینم که چمنزار بسیار دارد .

برای دیدن عکس در اندازه ی واقعی روی آن کلیک کنید 

به نام خدا - سلام . 

در این دو کیلومتر ابتدا خاکشور  را رد می کنید و سپس از دوراهی پیلابور طالشکول ، از راه سمت راست به پیلابور می رسید . 

برای دیدن عکس در اندازه ی واقعی روی آن کلیک کنید 

برای دیدن عکس در اندازه ی واقعی روی آن کلیک کنید 

به نام خدا - سلام .

 
در این پست به معرفی کوه ها معروف منطقه که از پیلابور قابل مشاهده است می پردازیم .

برای دیدن عکس در اندازه ی واقعی روی آن کلیک کنید 

اسم کوه سمت چپ : گرگ کند (gorg e kand)( تپه ی گرگ ها ) - 5 دقیقه تا پای کوه


اسم کوه سمت راست : شاه نشین - 3.5 ساعت تا پای کوه - پیاده - 50دقیقه با ماشین

برای دیدن عکس در اندازه ی واقعی روی آن کلیک کنید  

اسم کوه : لوار (lavar)( تخته های چوبی که از درختان گرفته می شود ) - 30 دقیقه تا پای کوه پیاده - 5 دقیقه با ماشین

برای دیدن عکس در اندازه ی واقعی روی آن کلیک کنید  

اسم کوه : دلفک (dolfak)( آشیانه ی عقاب ) 3.5 تا پای کوه پیاده - 45 دقیقه با ماشین

علاوه بر این سه کوه دور تا دور پیلابور کوه هایی هست که روستا ها و شهر ها روی آن واقع شده اند و اسم خاصی ندارند .

اما کوه معروفی دیگری که قابل مشاهده است و بسیار دور است و راه ماشینی مستقیم ندارد و پیاده هم نمی شود به پای کوه رسید ،

کوه سومام کوه ( کوهی که فقط 3 ماه از سال برف ندارد ) است که عکس آن در زیر آمده است . 

اینم عکس این کوه در نمای نزدیک که از انترنت است

بدین ترتیب 4 طرف پیلابور کوه می باشد که منظره ی جالبی به این روستا داده است .

به نام خدا - سلام . 

امروز می خواهم در مورد خانه های پیلابور با شما صحبت کنم . در دو عکس زیر که از دونمای مختلف از روستا گرفته شده و بسیارم زیبا هستند خانه های پیلابور به طور کلی نشان داده شده اند . 
تمام خانه های پیلابور دارای اسکلت چوبی می باشند . این خانه ها دارای سقف حلبی می باشند که مانند تمام نقاط شمالی این سقف ها به طور شیروانی ساخته شده اند .
 سقف خانه های متشکل از دو قسمت است ؛‏یک قسمت که سقف خانه است و یک قسمت که در واقع زیر شیروانی است و در منطقه به بام معروف است .
در بام خانه علف هایی که از چاک (زمین های مرتع گونه ) در تابستان بریده و دسته بندی کرده اند جای گذاری می کنند و در زمستان به دام های خود می دهند . این امر به دلیل کاهش دامداری در این روستا از بین رفته است . 
نمای داخلی خانه های روستا با گل سفیدی که معدن آن نیز در روستا است تزیین می شود . اما امروزه با پیشرفت زندگی خانه های تازه ساخت دارای نمای سیمانی و نمای داخلی گچی شده اند . 
دیوار های خانه ها هم از چوب است و و با ریختن گل در بین این چوب ها دیوار را درست می کنند . این ویژگی برای تمام خانه چه تازه ساخت و چه قدیمی ساخت هست . 
جدید برای دادن نما به سقف خانه ها ،‏سقف را به اصطلاح منقطه لمپه کوبی می کنند . لمپه کوبی زدن چوب های تزیی به سقف است .

برای دیدن عکس در اندازه ی واقعی روی آن کلیلک کنید

به نام خدا - سلام .

پیلابور از مرکز شهرستان 52 کیلومتر ، از مرکز بخش ، 6 کیلومتر و از مرکز دهیاری 3 کیلومتر فاصله دارد که 2 کیلومتر آن خاکی می باشد .. جاده ی متوصله ی پیلابور به سیاهکل کاملا کوهستانی بوده که وجود درختان قد به آسمان کشیده و چمنزار زیبای زیر آنها زیبایی خاصی به این جاده داده است . 

توجه کنید که جاده ی سیاهکل به پیلابور مثل کوروکی همچنین راست و صاف نیستا ! کلی پیچ و خم داره ؛ مثل تمام جاده های شمال . 

در راه از سیاهکل تا دیلمان روستاهایی مانندتوتکی، ابی نام ، خشک آب ، لونک ، لارخانی و شهر اسپیلی را ردمی کنید و از دیلمان تاپیلابور روستاهای باباولی ، ایشکو ،  قشلاق ، آقادار و خاکشور را رد می کنید . 

البته بعد دیلمان سر پل باید سمتراست بچیچید که اگر مستقیم برید بهروستا های عین شیخ و آسیابرک می رسید . در ادامه اولین جاده ی سمتراست شما را به روستا های اروشکی و رز دره می رساند و اولین جاده ی سمت چپ شما را به روستا لور می رساند که هر دوی این دو جاده آسفالته می باشند . 

اولین جاده ی خاکی که در نزدیکی روستای آسیابر می باشد شما را برای گذراندن خاکشور به پیلابور می رساند . 

البته تو این جاده خاکی یک دوراهی است که سمتراست شما را به پیلابور و  سمت چپ به طالشکول می رساند . 

جاده ی پیلابور جدیدا به رستای سیوسرک می رساند . 

روستا های خاکشور ، پیلابور و سیوسرک بازمانده های روستای سیستان می باشند که در این 3 روستا زندگی دائمی گذیدن . 

اینم عکس هوایی از پیلابور :

به نام خدا - سلام . 

از سیاهل تا پیلابور جاده ی جنگلی و کوهستانی بسیار زیبایی وجو دارد . جاده ای که خسته نمی شید . 

اولین چیزی که تو این جاده آدمو به خودش جذب می کنه جنگل زیبای این منطقه می باشد که یکی از بی نظیر ترین جنگل های  ایران می باشد .

برای دیدن عکس در اندازه ی واقعی روی آن کلیک کنید . 

برای دیدن عکس در اندازه ی واقعی روی آن کلیک کنید . 

به نام خدا - سلام . 

پیلابور متشکل از دو کلمه ی پیلا به معنای بزرگ و بور به معنای بوته می باشد .

در گذشته و قبل از احداث این روستا این منطقه پر از بوته های بزرگ بوده که مردم آنها را بریده اند و روستا را احداث کرده اند .

مردم در ابتدای ورود در ناحیه ای به نام پیلابور سرا (pilaboor sara) که اکنون محل چراه  دام ها می باشد  ساکن شدند که به دلیل باد گیر بودن این ناحیه نتوانستند آنجا بمانند و بعد به ناحیه ای به نام کلام کند(kolam kand)  به معنی تپه ی خانه ها آمده اند که بسیار خوب بود . این محل هم به دلیل دسترسی به آب نداشتن نتوانست محل خوبی برای زندگیشان باشد  و برای رسیدن به آب باید مسافت زیادی را می پیمودند . همین دلیل باعث شد  بعد به محل کنونی پیلابور بیایند  که هم از نظر پناهگاه بودن در برابر باد و هم از نظر دسترسی به آب مکان بسیار خوب بود .

پیلابور حدود 100 سال پیش توسط یکی از دو بزرگ خاندان آن زمان نظری ها یعنی علی اکبر نظری احداث شد . ایشان مباشر ارباب بودند و این محل را با بریدن بوته ها برای احداث کلام (kolam) ها آماده کردند .

 این محل ابتدا محل کوچ نشینی بود ؛ یعنی در بهار و تابستان در پیلابور بودند و در پاییز و زمستان به روستای اصلی خاندان نظری که اکنون خالی از سکنه می باشد می رفتند که بعد حدود 10 سال این کار را نیز ترک کردند و پیلابور تبدیل به روستای دائمی شد .

پیلابور در واقع ادامه ی روستای سیستان روستای ابا اجادی ما می باشد که دارای امامزاده ی مقدسی می باشد .

برای دیدن عکس در اندازه ی واقعی روی آن کلیلک کنید