به نام خدا - سلام  .

پیلابور با جمعیت کمشو کوچیکیش درجنگ تحمیلی یک شهید تقدیم این مرز و بوم کرد . 

 شهید محمد نظری دانشجوی تربیت معلم بود که در زمان جنگ به  جبهه های جنگ حق علیه باطل رهسپار شد و خون خود را تقدیم راه خدا کرد. 

مرقد پاک این شهید در روستای رزدره کنار قبرستان پیلابوری ها می باشد .

برای شادی  روحش یه صلوات

به نام خدا - سلام .

امروز می خوام روستا های همسایه ی پیلابور  رو معرفی کنم .

پیلابور ازسمت شما مشرف به جنگل است و هیچ روستایی در همسایگی او نیست .

از سمت شرق با روستای سیوسرک (siosorak) و رزدره (razdare) وازارسان (ازرسانک)((azarsan(ak)  ، از سمت جنوب با فاصله با روستای آسیابر و خاکشور و از سمت غرب با روستای طالشکول (taleshkol)همایسه می باشد .

زمین ها کشاورزی پیلابور سمت آسیابر می باشد و در سمت های دیگر دارای مراتع می باشد .

برای دیدن عکس در اندازه ی واقعی روی آن کلیک کنید 

سیوسرک (روستای بالاییهم پش هست که از پیلابور دیر دارد )

برای دیدن عکس در اندازه ی واقعی روی آن کلیک کنید 

آسیابر

برای دیدن عکس در اندازه ی واقعی روی آن کلیک کنید 

رزدره

برای دیدن عکس در اندازه ی واقعی روی آن کلیک کنید 

طالشکول

برای دیدن عکس در اندازه ی واقعی روی آن کلیک کنید 

خاکشور

برای دیدن عکس در اندازه ی واقعی روی آن کلیک کنید 

ازارسان (ازرسانک)

برای دیدن عکس در اندازه ی واقعی روی آن کلیک کنید 

اروشکی

به نام خدا - سلام . 

دامداری هم گاو و گوسفند نگه می دارند .    در زمستان که برف همه جا را سفید می کنند و نمی توانند دامهایشان را بیرون ببرند از کاه حاصله از خرمن گندم و جو وعدس و علف های دسته بندی شده به حیواناتشان می دهند تا اینکه زمستان تمام شود .

در کنار این دام ها  اسب را برای حمل و نقل و بارکشی نیز دارند .  در گذشته از الاغ و قاطر نیز استفاده می شد . 

مرغ و خروس را نیز برای رفع نیاز به گوشت و تخم مرغ خود نیز دارند .

برای دیدن عکس در اندازه ی واقعی روی آن کلیک کنید 

به نام خدا - سلام . 

زبان مردم پیلابور مثل تمام مردان آن ناحیه گالشی نام دارد که شبیه به گیلکی است اما گیلکی نیست . این زبان را می توان در ناحیه ی رودسر ، اشکورات ، چابکسر و رامسر هم شنید . بر خلاف ادعای نادرست برخی گیلک ها این زبان تاتی نبوده و نوعی از زبان گلیکی بوده . 

برای دیدن عکس در اندازه ی واقعی روی آن کلیک کنید 

به نام خدا - سلام . 

آب و هوای پیلابور کوهستانی بوده و در اغلب اوقات سال با بارش همراه است که به تناسب فصل ها ، این بارش ها به صورت برف و باران است . هوای پیلابور همواره خنک بوده و در سال شبی وجود ندارد که بتوان بدون پتو و یا روانداز خوابید . در ضمن پیلابور به دلیل موقعیت جغرافیایی که دارد روستای مه گیری است به طوری که در زمان ورود مه به روستا دید بیش از 50 متر غیر ممکن است . 

البته در چند سال اخیر کم شده است ولی بازم شکر خدا زیاد می باشد .

برای دیدن عکس در اندازه ی واقعی روی آن کلیک کنید 

به  نام خدا - سلام . 

پیلابور دارای طبیعت بسیار زیبا بوده که با توجه به آب و هوایش قابل توجیه است . اوج زیبایی پیلابور از اول اردیبهشت شروع و تا اخر مهر ادامه دارد . نزدیکی جنگل به روستا ، به طوری که با پیمودن کمتر از 1 کیلومتر می توان به جنگل رسید ، زیبایی خاصی به پیلابور داده است . چمن زار ها ی جلوی پیلابورم واقعا روح آدمو شاد می کنه ؛ به طوری که در صبح با پا شدن از خواب وقتی نظاره گر طبیعت می شویم سرزندگی و شادابی وصف نشدنی را به آدم می دهد . 

در جنگل های پبلابور توت فرنگی وحشی که به زبان محلی ولشک (VELESHK)، آلوچه ی جنگلی که به زبان محلی هلعو (HALOY)، ازگیل جنگلی که به آن کونس (KONOS) ، سیاه گله که فقط مخصوص این منطقه است  ،  زرشک که به زبان محلی می اکس ( MIALEX) و قارچ وحشی می باشد . 

در خود محل هم دو درخت اربو (ARBO) و می ارخ (MIARAKH)  که مخصوص این منطقه است  می باشد . 

بوته های هم گون هم در  رستا به صورت طبیعی رشد می کنند . 

چشمه های مختلف و آب گورا و سردشان در مسیر جنگل صفای دو چندانی به این روستا داده است . 

باد های خنک  حتی در گرم ترین روز  نمی گذارد به راحتی از این روستا دل کند . 

برای دیدن عکس در اندازه ی واقعی روی آن کلیک کنید 

به نام خدا - سلام . 

لباس های زنان روستا تقریبا شبیه لباس قاسم آبادی است . البته با تفاوت های خاص خود در نوع دوخت و تزیین کردن . لباس مردان روستا نوع خاصی ندارد . کفش های مردم روستا مانند تمام مردم آن منطقه دونوع ترکی و گلش دارد .

البته این را هم باید بگویم که مردان روستا چون در زیاد بیرون هستند و اغلب اوقاتم هوا سرد است از لباس ها ی پشمی بافته شده از پشم گوسفندان خودشان استفاده می کنند .

 در ادامه ی لباس زنانه باید بگم با توجه به تصویر یک تومان لند که با چین خوردگی و نوارهای رنگی بسیار زیبا شده است ، یک پیراهت تا زیر کمر ، یک جلیقه که البته می تواند پولک دار یا بدون بدون دار باشد که به سن پوشنده مربوط بود ، یک روسری زیری حتماسیاه است و یک دسمال که حتما سفید رنگ است دارد . 

بازم خاطر نشان می کنم متاسفانه این نوع لباس در روستا به جز در عروسی ها دیگر دیده نمی شود .