به نام خدا - سلام . 

پیلابور متشکل از دو کلمه ی پیلا به معنای بزرگ و بور به معنای بوته می باشد .

در گذشته و قبل از احداث این روستا این منطقه پر از بوته های بزرگ بوده که مردم آنها را بریده اند و روستا را احداث کرده اند .

مردم در ابتدای ورود در ناحیه ای به نام پیلابور سرا (pilaboor sara) که اکنون محل چراه  دام ها می باشد  ساکن شدند که به دلیل باد گیر بودن این ناحیه نتوانستند آنجا بمانند و بعد به ناحیه ای به نام کلام کند(kolam kand)  به معنی تپه ی خانه ها آمده اند که بسیار خوب بود . این محل هم به دلیل دسترسی به آب نداشتن نتوانست محل خوبی برای زندگیشان باشد  و برای رسیدن به آب باید مسافت زیادی را می پیمودند . همین دلیل باعث شد  بعد به محل کنونی پیلابور بیایند  که هم از نظر پناهگاه بودن در برابر باد و هم از نظر دسترسی به آب مکان بسیار خوب بود .

پیلابور حدود 100 سال پیش توسط یکی از دو بزرگ خاندان آن زمان نظری ها یعنی علی اکبر نظری احداث شد . ایشان مباشر ارباب بودند و این محل را با بریدن بوته ها برای احداث کلام (kolam) ها آماده کردند .

 این محل ابتدا محل کوچ نشینی بود ؛ یعنی در بهار و تابستان در پیلابور بودند و در پاییز و زمستان به روستای اصلی خاندان نظری که اکنون خالی از سکنه می باشد می رفتند که بعد حدود 10 سال این کار را نیز ترک کردند و پیلابور تبدیل به روستای دائمی شد .

پیلابور در واقع ادامه ی روستای سیستان روستای ابا اجادی ما می باشد که دارای امامزاده ی مقدسی می باشد .

برای دیدن عکس در اندازه ی واقعی روی آن کلیلک کنید